ห้วงเวลา 8 วินาที จะสามารถบอกเล่าอะไรเกี่ยวกับคนคนหนึ่งได้บ้าง การหยุดนิ่งในห้วงวินาทีที่ดูเหมือนยาวนาน ผสมกับแสง รอยยิ้ม การสบตาโดยบังเอิญหรือตั้งใจ เกิดเป็นภาพถ่ายบุคคลที่จะสนทนากับผู้ที่ได้เฝ้ามองตลอดไป
ในขณะที่การถ่ายภาพบุคคลด้วยเทคนิคปัจจุบันสามารถเก็บภาพได้อย่างรวดเร็ว เริ่มใหม่ ทำซ้ำ เปลี่ยนขยับปรับท่าไม่มีที่สิ้นสุดให้ได้อย่างที่ช่างภาพและเจ้าของภาพต้องการ แต่ภาพถ่ายฟีล์มกระจกนั้นกลับตรงกันข้าม มันเป็นกระบวนการที่ใช้ ”เวลา” ต้องอาศัยการเตรียมอุปกรณ์ที่ยาวนาน ตั้งแต่การตัดกระจกให้ได้ขนาดที่ต้องการ เตรียมน้ำยา เตรียมพื้นที่สำหรับการถ่ายทำเพื่อสามารถคว้าห้วงเวลาที่มีความหมายไว้ให้ได้เพราะการกดชัตเตอร์หนึ่งครั้งหมายถึงการบันทึกภาพลงบนกระจกหนึ่งแผ่นโดยไม่สามารทำซ้ำได้ เป็นกระบวนการที่เต็มไปด้วยความตั้งใจ เมื่อถึงเวลาของการถ่ายภาพ ช่างภาพและบุคคลผู้ถูกถ่ายต้องประสานใจเป็นเวลาอย่างน้อย 8 วินาที ในการปล่อยแสงให้ทาบทาลงบนแผ่นกระจกเคลือบน้ำยาเพื่อระบายแสงให้ปรากฏเป็นภาพของบุคคลที่อยู่หน้ากล้อง ในห้วงเวลา 8 วินาทีนี้ ทุกอย่างที่เป็นหัวใจของภาพหลักคือ ”บุคคล” ต้องหยุดนิ่งไม่ไหวติง มีเพียงแสงและมวลอากาศโดยรอบเท่านั้นที่ได้รับการอนุญาตให้เคลื่อนไหว กระบวนการเตรียมการและการไตร่ตรองนี้เกิดขึ้นอย่างเต็มไปด้วย “ความตั้งใจ” เป็นเจตจำนงค์ร่วมกัน และ เจตจำนงค์ที่มุ่งมั่นนี้นั่นเองที่เปล่งประกายอันทรงพลังออกมาจากภาพถ่ายฟีล์มกระจก
ความจริงแท้ที่ฟีล์มกระจกบันทึกไว้ในภาพถ่ายบุคคลเหล่านี้ คือ “ความงามบริสุทธิ์”ไม่ใช่เพียง “ความสวย” ที่ไร้สาระ ดังที่ นิโค เซเป้ ช่างภาพของนิทรรศการได้กล่าวไว้
นิทรรศการ 8 Seconds เป็นส่วนหนึ่งของโครงการ Co-Labs: The Collaboration ซึ่งเป็นซีรี่ย์ความร่วมมือระหว่างศิลปินที่ประกอบด้วย 3 โครงการย่อย เป็นการทดลองทำงานร่วมกันผ่านกระบวนการทางศิลปะอันหลากหลาย และยังเป็นห้องทดลองไร้ข้อจำกัดที่พาทุกคน ”ก้าวข้าม” โดยมีแรงบันดาลใจระหว่างกันเป็นสารตั้งต้นและมีวัสดุสารพัดนึกเป็นวัตถุดิบ
โครงการความร่วมมือในซีรี่ย์นี้ถูกจัดแสดง ณ หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานครเมื่อ มีนาคม-พฤษภาคม 2021
ประคำกรอง พงษ์ไพบูลย์ วชิรวรภักดิ์
information provided by event organizer
